نتیجه صرف عبادت به عبد کامل بودن نمی انجامد، بلکه باید در تمام احوال بنده و عبد خدا بود و با اخلاص و بندگی مداوم فقط خواست خدا را انجام داد. هر گاه در امور نیّت خالص خدایی نباشد، عبادت و مصادق عبد بودن نخواهد بود.

در انجام امور خیر و عبادات ممکن است در لحظات اول اخلاص وجود داشته باشد ولی وقتی دیگران فهمیدند و فرد را ستودند و گرفتار عجب شد و توفیق خدایی را ندید، عمل خالص به گناه کبیره تبدیل شود.

هر چه خدا دوست دارد همان را دوست داشته و هر چه موجب خشم خدا می شود دوری کنیم تا زمینه گناه فراهم نشده و رابطه دوستی با خدا قطع نشود.

هر گناهی قطع ارتباط  دوستی با خداست.