اگر اسلام را در زمان نزول و گذشته نگه داریم و برای حال خود؛  قانون بنویسیم؛ در این دنیا؛ مقام و عناوین و منزلت بالایی پیدا می کنیم و بسیاری اعلی نشین مان تصوّر می کنند؛ اما؛ اگر اسلام را تا روز قیامت؛ قانون همه ملت ها در تمام عصرها بدانیم؛ و قرآن و احادیث اهل بیت علیهم السلام را یگانه نسخه شفا بخش مردم دانسته و تنها راه نجات از ظلم و بیدادگری و استعمار و... بدانیم؛ معاویه و یزید و شمرهای ریز و درشت در برابرمان قدعلم کرده و به جرم تبلیغ آخرین دین جاودانه خدا؛ و تلاش بر رهایی مردم از قدرت و زر و زور؛ به تیغ شمشیر و یا تیغ زبان و قلم می کشند تا خانه آرزوها و کاخ هایشان خراب نگردد.

آنچه سر حسین را بر سر نیزه ها برد؛ همین اشتباه بود؛ که مصداق عینی حقّ و باطل را ندیدند و اسلام را در گذشته نگه داشتند تا این که کارشان به جایی رسید فرق علی را برای عدالت خواهی شکافتند و  فرزند پیامبر را ذبح کردند و....

مبادا قرآن را برای قرائت و ثواب واحادیث اهل بیت علیهم السلام را برای گفتن به دیگران؛ انتخاب کنیم که قطعا راه حقّ را گم کرده و  شاید در کنار یزیدیان خود را در بهشت برین تلقی کنیم. مبادا عمل را فراموش کرده و گفتن را برای شنیدن انتخاب کنیم.
مبادا گریه بر حسین را برای ثواب انتخاب کرده و از تشخیص صف یزید و شمر و صف حسین زمان خود بازمانیم؛ تا امام زمان مان را بر دار تماشا کنیم!!

مبادا باز علی را تنها و زهرا را در کوچه تنها بگذاریم.
بیائیم امام زمان حجت خدا را تنها نگذاریم که حسینی دیگر در اختیارمان هست و تنها؛ ندای هل من ناصر ینصرنی او در جهان طنین انداز است و مسلمانان گریه می کنند و عشق می ورزند؛ ولی او تنها و در پی چند عباس و زینب و علی اصغر

مبادا دیر کنیم و عاشورایی دیگر زینب را اسیری برند؛ این بار اگر آخرین حسین را در عمل یاری نکنیم؛ زمانی برای ندامت و جبران وجود ندارد.

منتقم خون حسین منتظر ماست تا موانع ظهورش را شناخته و از بین ببریم چه به تیغ شمشیر کشته شویم چه به تیغ قلم و زبان. 

در هر صورت راه مهدی زهرا و یارانش هم از کربلا می گذرد.

 شرمندگی پیش یاس کبود ولایت سخت تر و سنگین تر از تحمّل شمشیرهاست. 

امسال عاشورا را بر یزیدیان و یزید صفتان عاشورا کنیم.

مبلّغ حسینی باشیم که در میدان عمل و اعتقاد جان فدا کرد و تا روز قیامت پیروز میدان حقّ گردید.
کربلا نمایشگاه حق و باطل بود؛ در عمل حقّ  و باطل را در هر کجا که هستیم؛ نمایان تر کنیم و در صف حقّ قرار گیریم. 

اگر طالب ظهورحسین زمان خود هستیم، در صف حقّ قرار گیریم، چون قبل از ظهور آخرین حجّت خدا، حقّ و باطل کاملا از هم جدا شده و بر همگان آشکار می گردد.