در کربلا خون بر شمشیر و حق بر باطل و مظلوم بر ظالم و آمر به معروف و ناهی از منکر و مسلمان بر مسلمان نما و مطیع خدا و پیامبر خدا و جانشین پیامبر بر مطیع غیرمعصوم وذلیل هوای نفس و دنیا و عافیت طلب پیروز شد؛ اسراء اگر در ظاهردربند دشمن بودند؛ ولی در واقع؛ دشمن دربند حقّ رسوا شد و چهره پلیدش چنان نمایان گردید؛ که تا روز قیامت کودک شش ماهه ابا عبدالله هم بر دشمنان اسلام سروری می کند و دادخواهی می طلبد که بایّ ذنب قتلت؟

چون شعار ابا عبدالله هیهات من الذلة بود.

چون فرزند زهرای مرضیه بود و حسین را نشاید که با همچون یزیدی بیعت کرده و دین خدا را قربانی زندگی چند روز دنیا کند. او حسین است و فرزند علی مرتضی؛ حیدر کرّار؛ همان که بر سر عدالتش سرش در محراب مسجد شکافته شد؛ تا روز قیامت چهره و صف حق و باطل و مسلمان و مسلمان نما بر همگان نمایان شد.

حال؛ اسلام حسین؛ با خون علی اصغر و رقیه حسین آبیاری شده تا به دست ما برسد؛ مباد؛ باز هم مسلمان نما ها عاشورایی دیگر بیافرینند و ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان؛ بی جواب بماند.  

هنوز هم حسینیان را می کشند؛ هنوز هم زمین ها کربلا و روزها عاشورا شده؛ پس یزید زمان را بشناس و کنار حسین قرار بگیر و مرهم دل زینب زهرا باش، شعارت شعار حسین باشد و کاری کن حسین زمان؛ خود به عاشورا دعوتت کند.

اگر دنیا را به اهلش واگذاری و روزی را از خدا طلب کنی؛ می توانی عاشورایی شوی.

مطمئن باش. بسم الله