آیا حلال شدن جان و ناموس و مال مردم متدیّن و انقلابی و تخریب اموال عمومی و سلب آرامش چندین ماهه از چندین میلیون ایرانی مصداق فتنه در آیات قران و شمول مجازات مذکور در قرآن نیست؟
تأمین امنیّت مردم با حکم مفسدین در زمین
خداوند منتقم در آیات33 و34 سوره مائده، برای تأمین امنیّت مردم از عمل فسادکنندگان امنیّتی و اقتصادی و سیاسی و اخلاقی و...؛ حکم مجازات آنها را با بیان نحوه کشتن مفسدین صادر و هرگونه فساد در زمین را جنگ با خدا و پیامبر خدا اعلام نموده و عذاب دنیوی و اخروی بر ای آنها تعیین فرموده است:
"کیفر آنها که با خدا و پیامبرش به جنگ برمیخیزند، و اقدام به فساد در روی زمین میکنند، (و با تهدید اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله میبرند،) فقط این است که اعدام شوند؛ یا به دار آویخته گردند؛ یا (چهار انگشت از) دست (راست) و پای (چپ) آنها، بعکس یکدیگر، بریده شود؛ و یا از سرزمین خود تبعید گردند. این رسوایی آنها در دنیاست؛ و در آخرت، مجازات عظیمی دارند."
این آیات؛ قانون دستگاه قضایی حکومت اسلامی است؛ که درحفظ حقوق مردم و رفع موانع پیشرفت از مسیر نظام اسلامی موظّف به اجرای آن هستند. از این آیات چنین برمی آید؛ که متجاوزین به حقوق مردم در هر زمینه و با هر منصب و مقام و ثروت و اعتباری که باشند؛ در اسلام آزادی عمل نداشته؛ و این مجازات بر کلیه مصادیق مفسد در زمین و هرگونه تلاش در ایجاد و ترویج هر نوع فسادی یکسان بوده، و اجرای آن واجب شرعی بر حکومت اسلامی هست.
دلیل قرآن در منع فتنه گری در جامعه اسلامی